Kwa karne nyingi za kuishi pamoja, wanyama wamejifunza kuelewa kwa uvumilivu kabisa lugha ya wanadamu, na sio maneno tu yenyewe, lakini kwa kiwango kikubwa zaidi lugha ya mwili. Watu wenyewe hawakufanikiwa sana katika mawasiliano mahususi, lakini hata hivyo walijifunza baadhi ya nuances. Kwa mfano, ukweli kwamba mbwa hupunga mkia wake wakati inafurahi. Lakini mwenzake mwingine mwenye miguu minne - paka - kwa sababu fulani hana tabia kama hiyo.
Hila za ulimi wa mbwa
Inaaminika sana kwamba mbwa hupunga mkia wake wakati wa furaha. Kwa kweli, mkutano na mmiliki mpendwa na wanafamilia wengine, tukingojea matibabu au ahadi ya matembezi, tukiona mtu wa kawaida au mbwa wa jirani, tukitarajia kwamba mbwa atatupwa na toy inayopendwa au kupigwa chapa nyuma ya shingo, fanya mnyama apindishe mkia wake. Walakini, ukiangalia kwa undani mbwa, utagundua kuwa mbele ya mtu mwingine mkubwa na mkali, mnyama mwanzoni pia hubeba mkia wake, na kisha hutoa kishindo chepesi na kukimbilia kwenye shambulio hilo. Wanasayansi waliamua kusoma kwa uangalifu utata huo dhahiri na wakagundua kuwa, akikutana na mmiliki, mbwa hupunga mkia wake na upendeleo upande wa kulia, na, akiingia katika msimamo wa kupigana, anaelekeza mkia wake zaidi upande wake wa kushoto. Chombo rahisi kama mkia huruhusu mnyama kuelezea mhemko anuwai.
"Pindua" mkia upande wa kulia sio furaha tu, bali pia udadisi kwa kuona kitu kisichojulikana au kiumbe ambacho haionekani kutishia mbwa.
Nini paka inataka kusema
Mkia una jukumu muhimu katika maisha ya paka, lakini mnyama, kwa msaada wa sehemu hii ya mwili, anajaribu kutoa habari tofauti na mbwa. Ishara nzuri ni mkia laini ulioinuliwa na bomba. Hii inamaanisha kuwa mnyama hujisikia vizuri, yuko katika roho ya juu na roho ya kupigana na yuko tayari kucheza. Ikiwa paka hupiga mkia wake kwa ukali, kama mjeledi, hii inaonyesha kuwa ina hasira. Ikiwa mnyama hajaachwa peke yake kwa wakati huu, anaweza kumkuna mtu.
Katika kesi wakati paka hutembea sio mkia tu, bali pia sehemu yote ya nyuma, mnyama huchukuliwa na uwindaji na anajiandaa kwa utupaji wa uamuzi.
Ishi kama paka na mbwa
Mbwa ni wanyama wanaofugwa, wakati paka hupendelea kuishi kwa sehemu kubwa peke yao. Ilikuwa ni upendeleo wa njia ya maisha ambao uliamua tabia tofauti za wanyama. Mbwa ilibidi kuwasiliana na jamaa kwenye kifurushi, kuonyesha sio uchokozi tu, bali pia tabia yao. Kwa upande mwingine, watu walikuwa tayari zaidi kuzaliana mbwa ambazo zilijitofautisha sio tu kwa uwindaji wao, ufugaji au sifa za kulinda, lakini pia na upendo wao kwa mmiliki, ambao walionyesha, pamoja na kutikisa mkia wao. Paka, hata hivyo, walifugwa baadaye, hawakuhitaji kuonyesha tabia yao nzuri kwa wenzao, na kwa hivyo hawakupata tabia kama hiyo katika makao ya wanadamu.
